Historie Ayurveda

Historie Ayurveda

Historie Ayurveda

De historie van Ayurveda is een mysterie omdat men in het oude India een traditie kende van mondelinge informatieoverdracht. Men heeft geprobeerd om Ayurvedische teksten te dateren aan de hand van de stijl van het Sanskriet, de taal waarin deze teksten geschreven zijn. Van teksten over het oude India van Chinese en Perzische schrijvers en geschiedkundigen kan worden afgeleid dat Ayurveda rond 3000 voor Christus een systeem werd voor publieke gezondheidszorg.

Dit wordt ondersteund door archeologische vondsten. In een van de oudste klassieke Ayurvedische teksten, Caraka Samhita, wordt geschreven dat Ayurveda ontstond doordat mensen in groepen of steden gingen samenleven waardoor er problemen ontstonden op het gebied van gezondheid en welbevinden. In de periode van 2000 tot 1000 voor Christus is de Ayurvedische kennis op het gebied van interne geneeskunde vastgelegd in Caraka Samhita. De kennis op het gebied van chirurgie, wat de basis vormt voor de kennis op het gebied van de marmapunten, in de Sushruta Samhita.

Rond 500 na Christus is het belangrijkste werk geschreven op het gebied van Ayurvedische behandeling, de Ashtanga Hridaya. Deze bevat kennis gebaseerd op de eerdergenoemde werken, maar is toegankelijker. Daarnaast gaat Ashtanga Hridaya vooral over het fysiologische aspect van het lichaam, terwijl de andere twee werken ook de spirituele aspecten erbij betrekken. In latere periodes is meer kennis toegevoegd over ziektenleer, diagnose, medicinale kruiden, mineralen en voeding. Ook vandaag de dag is een echte ayurvedische behandeling gebaseerd op deze kennis. Daarnaast is een ayurvedische behandeling gebaseerd op minstens tweeduizend jaar ervaring met het toepassen van de ayurvedische principes.

De opkomst van Ayurveda in het Westen valt samen met een hernieuwde belangstelling voor gezonde voeding, evenals meer welzijn voor lichaam en geest door een gezondere leefstijl.